Φάκελος Παπαχρήστου

Κύριε ανακριτά,

   Τούτη εδώ η εισήγηση δεν είναι μια γραμμή υπεράσπισης/καταδίκης του καθαυτό επεισοδίου που έλαβε χώρα στην εντόπια ψηφιακή Αγορά: η τελική κρίση περί του αν αποτελεί ρατσιστικό σχόλιο, ακραία φραστική εκτροπή, μείζονος ή δευτερεύουσας αξίας αναπαραγωγή των στερεοτύπων ή κακής ποιότητας αστεϊσμό, επαφίεται σε εσάς. Αυτό φυσικά διόλου δε σημαίνει ότι ο εισηγητής δεν έχει διαμορφώσει τη δική του προσωπική γνώμη. Όμως κύριε ανακριτά, εδώ, δεν αναμετρώνται οι γνώμες. Εδώ διακυβεύεται επί της αρχής το δικαίωμα κάθε ανθρώπινου όντος σε μια απόλυτη ελευθερία γνώμης και έκφρασης.        

Κύριε ανακριτά,

   Οι ιδέες είναι φτιαγμένες για να πετούν ελεύθερα, όσο βλακώδεις, όσο ανυπόφορες, όσο απωθητικές κι αν είναι. Δεν μπορούμε να τις απαγορέψουμε και δεν πρέπει να το κάνουμε. Κι αυτό γιατί αποκαλύπτουν εκ φύσεως τις ανωμαλίες τις οποίες πρέπει να ξεριζώσει μια καλύτερη και δικαιότερη οργάνωση ζωής.

   Η ελευθερία του λόγου εκφράζει απλώς αυτό που έχει κουρνιάσει μέσα στο σώμα και στη συνείδηση του ανθρώπου.

   Όλοι εκείνοι που επαγγέλλονται την περιφρόνηση του Ανθρώπου, δεν έχουν να εκθέσουν άλλο τι, παρά την ψυχική τους βαρβαρότητα. Μια βαρβαρότητα που ενδύεται και διαιωνίζει τις πιο κυνικές συμπεριφορές της απανθρωπιάς: το ρατσισμό, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία, το μισογυνισμό, τον αυταρχισμό, τη φιλαργυρία, την ιδιοποίηση και την αρπακτικότητα.

   Ωστόσο, κύριε ανακριτά, το στίγμα με το οποίο τους σημαδεύουμε τους ενθαρρύνει κι άλλο στην αναξιοπρέπειά τους: τίποτα δεν ενισχύει καλύτερα τη βλακεία από το να την τιμήσεις με μια πολεμική.

   Δε θα αποτρέψουμε την αναπαραγωγή της φρίκης, που έχει γίνει κάτι τετριμμένο, με το να υπερηφανευόμαστε την ‘‘καταπελτική καταγγελία’’ της. Ούτε η καθημερινή σιωπή κι αδιαφορία, που τυχόν εκτονώνεται περιστασιακά όποτε η επικαιρότητα το επιτάσσει, αίρονται ως δια μαγείας με το που επιτελέσουμε το ανθρωπιστικό μας χρέος. Γιατί συχνά οι διαμαρτυρίες στο όνομα του ανθρωπισμού κρύβουν ομοίως μια εξίσου απάνθρωπη συμπεριφορά: μια αηδία, που ο άνθρωπος έχει τη συνήθεια να θρέφει, πολλαπλασιάζεται προκαλώντας τη δυσφορία προς τους ομοίους του, γεγονός που ενδυναμώνει κι άλλο την απανθρωπιά του πολιτισμού.

   Ο τρόπος για να τελειώνουμε μ’ έναν κόσμο που καταστρέφεται από μόνος του, δεν είναι να τον αναθεματίσουμε αλλά να τον καθαρίσουμε από τα μπάζα και να χτίσουμε έναν καινούριο πολιτισμό. Το ανθρώπινο μέρος του ανθρώπου δεν θα προοδεύσει  παρά μόνο αν αποβάλει αυτό που όλοι συνεχίζουμε να συντηρούμε μέσα μας: τη νοοτροπία του μπάτσου.

Κύριε ανακριτά,

   Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει και να επαγγέλλεται προσωπικά οποιαδήποτε γνώμη, ιδεολογία και πίστη. Καμιά ιδέα δεν είναι απαράδεκτη, ακόμη και η πιο παρεκκλίνουσα, ακόμη και η πιο μισητή, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός που την υποστηρίζει δεν αγνοεί ότι τον δεσμεύει, αυτόν και μόνον αυτόν, και δεν τον εξουσιοδοτεί να διαφθείρει άλλους και, επιπλέον, ότι κάθε πράξη βάρβαρη ή απάνθρωπη που θα ήταν απόρροια της, ορίζεται ως προκλητικά εχθρική προς τη ζωή και δικαίως προκαλεί μια νόμιμη αντίδραση άμυνας. Η απόλυτη ανοχή όλων των γνωμών έχει ως θεμέλιο την απόλυτη μη-ανοχή κάθε απάνθρωπης πράξης.

Κύριε ανακριτά,

   Συνοψίζοντας, υπάρχει μια ελευθερία να ακούμε τα πάντα και να ξεστομίζουμε τα πάντα. Όμως οι τεχνικές της διαφήμισης, της προπαγάνδας, της επικοινωνίας, της πληροφόρησης, της σκηνοθεσίας του βιώματος, συνδυασμένες με την ένδεια της σκέψης, τον εξευτελισμό της συνείδησης, τη φοβισμένη αυτολογοκρισία, την εξουσία του χρήματος, στοιχειοθετούν τον πλήρη εκφυλισμό του ανθρώπου: αυτόν που δημιουργεί μονίμως ή θύματα ή δήμιους.

   Δεν αρκεί να ήμαστε ανθρώπινοι. Πρέπει να φτάσουμε στη συνείδηση ότι δεν ήμαστε ποτέ αρκετά ανθρώπινοι.

   Κύριε ανακριτά ποτέ ως τώρα δεν ήταν τόσο εμφανής η συλλογική αλλοτρίωση. Γιατί τώρα όσο ποτέ θυσιάζουμε στο ‘‘Θεό του Καλού’’ με τόσο μίσος. Υπάρχει ένα ανθρώπινο νόημα που σκουριάζει στο μέταλλο κάθε φωνής που επαίρεται, που διαχωρίζει, που φανατίζεται, που μισεί. Υπάρχει ένα ανθρώπινο νόημα που σκουριάζει στο μέταλλο της φωνής όλων μας. Ας το αποκαταστήσουμε προς όφελος μιας Διεθνούς του ανθρώπινου Γένους, που θα αντικαταστήσει τον δήθεν ‘‘κοσμοπολιτισμό’’ της απάνθρωπης οικονομίας της αγοράς. Αλλά αυτό το τελευταίο είναι πολύ ουτοπικό και παρακαλώ να διαγραφεί από τα πρακτικά…

Σημ. Η ‘‘εισήγηση’’ αναπτύσσει μια άμεση διαλεκτική (με πλήθος αναγωγών) με τη ‘‘Γενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος’’ του Ραούλ Βανεγκέμ.

Μια ‘‘δευτερολογία’’ του co-blogger Β.Γ., παραπληρωματική της ‘‘εισήγησης’’ αυτής, φιλοξενείται στις UP-ΟΨΕΙΣ, την οποία το tolmirodecolte αβίαστα προσυπογράφει.