Καθαρτήριο darling

«Αυτός εκεί

ο συγκεκριμένος άνθρωπος

είχε μια συγκεκριμένη ζωή

με συγκεκριμένες πράξεις.

Γι’ αυτό και

η συγκεκριμένη κοινωνία

για το συγκεκριμένο σκοπό

τον καταδίκασε

σ’ έναν αόριστο θάνατο.»*

   Για ποιο σκοπό η συγκεκριμένη κοινωνία οδεύει στις συγκεκριμένες εκλογές; Άλλοι θεωρούν για την επαλήθευση του μηνύματος που έστειλε στις προηγούμενες, άλλοι γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα συνεργασίας με βάση τους συσχετισμούς που προήλθαν απ’ το εκλογικό αποτέλεσμα, άλλοι τις χρεώνουν σε μικροκομματικές σκοπιμότητες, και κατ’ άλλους είναι σκόπιμες για την περαιτέρω αποσαφήνιση του μηνύματος από πλευράς εκλογικού σώματος.

   Όπως και να χει καλούμαστε εκ νέου εντός μιας εβδομάδας να διατυπώσουμε συγκεκριμένη προτίμηση. Η προτίμηση αυτή γι’ άλλους θα είναι μια τυπική επαναδιατύπωση, γι’ άλλους ένα τεστ ειλικρίνειας του κατά πόσο συνειδητή ήταν η προηγούμενη ψήφος, γι’ άλλους μια μετακίνηση προς ασφαλέστερες επιλογές, γι’ άλλους μια μετακίνηση προς ριζοσπαστικότερες επιλογές, και γι’ άλλους ένας επαναπατρισμός στην παραδοσιακή κομματική ταυτότητα.

   Τι συγκεκριμένα διακυβεύεται πρωτίστως στις επερχόμενες εκλογές; Κατ’ άλλους το Μνημόνιο, κατ’ άλλους η ευρωπαϊκή θέση της χώρας, κατ’ άλλους το νόμισμα, και κατ’ άλλους η Δεξιά ή η Αριστερή διακυβέρνηση της χώρας.

   Ποιος συγκεκριμένος άνθρωπος θα διαχειριστεί την τύχη της χώρας την επομένη των εκλογών; Ένας εκ των Σαμαρά, Τσίπρα. Ή τέλος πάντων ο νικητής εξ αυτών θα είναι ο κύριος καταλύτης στις αποφάσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης.

   Σε ποιες συγκεκριμένες πράξεις θα προβεί ο νικητής των εκλογών; Ο μεν Σαμαράς θα επιδιώξει τακτικούς ελιγμούς εντός της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλει το Μνημόνιο, ο δε Τσίπρας τακτικούς ελιγμούς ανάμεσα στην ακύρωση του όλου ή του μέρους των πολιτικών που συνιστά η εφαρμογή του.

   Αν τα παραπάνω ερωτήματα επιδέχονται μια σειρά συγκεκριμένων απαντήσεων τόσο απ’ τον καθένα μας όσο κι απ’ τον κάθε διεκδικητή της εξουσίας, τότε γιατί για τη χώρα προδιαγράφεται ένα τόσο αόριστο μέλλον; Γιατί μας έχει καταλάβει ένας ειρμός αόριστων φόβων για τα μελλούμενα; Και τελικά γιατί τη σάρκα της χώρας ορέγεται ένας τόσο αόριστος θάνατος;

   Η χώρα, όσο συγκεκριμένα κι αν τοποθετηθεί στις προσεχείς εκλογές, δε θα αποδιώξει από μέσα της την βαθιά υπαρξιακή αοριστία που τη διακατέχει σε σχέση με την προοπτική της. Κι αυτό γιατί η κρίση στην Ελλάδα βιώνεται πλέον ψυχολογικά στη μεταφυσική της διάσταση. Η χώρα εδώ και καιρό είναι σα να αδρανεί σε ένα μεταφυσικό ''Καθαρτήριο''. Η αοριστία της πηγάζει από την αναμονή της έξωθεν Τελικής Κρίσης για το ποιόν της: θα ναι Παράδεισος ή Κόλαση;

   Η κρίση στην Ελλάδα εκφυλίστηκε εντός της στην ανάγκη για μια οριστική, μεταφυσικής προελεύσεως, Κρίση. Η χώρα μετρά και ξαναμετρά τις αμαρτίες του παρελθόντος της και τις βγάζει πολλές για τον Παράδεισο μα λίγες για την Κόλαση. Έτσι, οικειοθελώς, έχει εγκλωβιστεί στο Καθαρτήριο. Στο οποίο εμμένει ως πεισιθάνατη. Έχοντας εκχωρήσει στους έξωθεν ''Άγιους Πέτρους'' την ευθύνη της τελικής ετυμηγορίας για το ιστορικό της μέλλον. Όσο αυτοί αμφιταλαντεύονται, η χώρα ρισκάρει το δικαίωμά της να καθορίζει η ίδια τις συνθήκες του μέλλοντός της.

   Το Καθαρτήριο, ως ψυχολογική επιλογή, είναι ακόμα μια λούμπα για την ύπαρξη που λατρεύει τις αλυσίδες της. Είναι το ψυχολογικό καταφύγιο μιας χώρας άτολμης που αρκείται στην εγκαρτέρηση. Είναι η ψυχική αποδοχή ενός αόριστου κι ερήμην θανάτου. Η ψυχολογική ‘‘αοριστία του Καθαρτηρίου’’ αίρεται μόνο με την συνειδητή επαναφορά στη ζωή. Στη ζωή εδώ, και όχι στη ζωή ενός αόριστου και θανατοποινήτικου αλλού. Στη ζωή όπου, όπως λέει και στο λαϊκό σουξέ η Μοσχολιού, ‘‘εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ’’. 

   Μόνο που στη ζωή ο Παράδεισος δεν είναι ούτε ανταμοιβή, ούτε εξαργύρωση θυσιών και εγκαρτέρησης, ούτε μπόνους. Είναι δικαίωμα.


*Ποίημα της Κατερίνας Γώγου από τη συλλογή ''Τρία κλικ αριστερά''