Η πλήξη ταιριάζει στην Ελλάδα


Κακός: «Καλά εσύ γιατί μπλέχτηκες σ’ αυτή την ιστορία;»
Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ: «Και οι φτωχοί πλήττουν…»1


   Μία από τις βαθύτερες αιτίες της πλήξης και της κοινωνικής αποχαύνωσης είναι η φτώχεια. Η οικονομική φτώχεια, η συναισθηματική φτώχεια, η φτώχεια των ιδεών, η φτώχεια των θεσμών, η φτώχεια στον παραγόμενο πολιτισμό, η φτώχεια στον παραγόμενο πολιτικό λόγο. Ως εκ τούτου γίνεται αντιληπτό ότι και η φτώχεια έχει τις ‘‘συνιστώσες’’ της.
   Οι συνιστώσες της φτώχειας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι εξαιρετικά διαβρωτικές. Αφού διαβρώσουν τα προσωπικά θεμέλια του καθενός προκαλώντας την πλαδαρή κατάσταση της πλήξης, καταλήγουν να διαβρώσουν και τα όσα κεκτημένα δημοκρατικά στεγανά έχουν απομείνει σ’ αυτή τη χώρα.
   Η χώρα είναι ένα κατατρυπημένο σουρωτήρι απ’ όπου στάζουν ολημερίς ο φασισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Αυτή η χώρα ήταν ανέκαθεν χαμηλοτάβανη μα πλέον τείνει να μείνει άστεγη. Ένα ερείπιο του οποίου οι λιγοστές και γέρικες δημοκρατικές καρυάτιδες δε θα βαστούν τίποτε.  
   Ο φασισμός με τη θεσμική του νομιμοποίηση δρα προκλητικά, σχεδόν ανενόχλητος, θίγοντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Η ξενοφοβία επενδύει στην ασφάλεια των όπλων, των επιχειρήσεων τύπου ‘‘σκούπα’’ και της γκετοποίησης. Ο ρατσισμός δε, επεκτείνεται ανεμπόδιστος μέσω φωτογραφιών από οροθετικές πόρνες και δηλώσεων που στοχοποιούν ανθρώπους ως ‘‘επικίνδυνες υγειονομικές βόμβες’’.
   Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει παγκοσμίως κανένας οίκος αξιολόγησης που να υποβαθμίζει μια χώρα όταν ανεβαίνουν τα ‘‘spreads’’ του φασισμού της, προτείνοντας μια αυστηρή πολιτική περιορισμού της έκτασής του. Αν η Ελλάδα μείνει τελικά άστεγη θα κουβαλά εσαεί στις αποσκευές της και τις τρεις αλλαξιές της ανθρώπινης αναξιοπρέπειας: μια χώρα παρενδυτική του ρατσισμού, του φασισμού και της ξενοφοβίας. Μια χώρα άξεστη, κυνική και δυσλειτουργική.
   Πώς ανακόπτεται όμως η διαβρωτική ορμή της φτώχειας; Της φτώχειας που δημιουργεί την πλήξη και την απόσυρση, καθώς και τα περάσματα για τους φανατισμένους οπαδούς της φυλετικής καθαρότητας και της μισαλλοδοξίας;
   Ανακόπτεται με τη συνειδητοποίηση πως είτε με ευρώ είτε με δραχμή αυτό που προέχει είναι η ‘‘οικονομία της ζωής’’. Και η οικονομία της ζωής δεν καθορίζεται από κανένα χρηματιστήριο όπου υπάρχουν ανθρώπινες μετοχές που αξίζουν όσο τα παλιόχαρτα των ομολόγων της Ελλάδας. Η οικονομία της ζωής είναι ελεύθερη, ανοικτή, ανεκτική και ανθρώπινη. Γιατί η οικονομία της ζωής στηρίζεται στις ανθρώπινες αξίες. Και οι ανθρώπινες αξίες είναι αναπαλλοτρίωτες. Η οικονομία της ζωής είναι ο σωρευμένος πλούτος του ανθρώπινου μόχθου για αξιοπρέπεια. Του μόχθου που συχνά-πυκνά στην Ιστορία παρήγαγε δημοκρατική υπεραξία. Η οικονομία της ζωής είναι ο πληθυντικός των προσώπων και όχι ο ενικός της φυλής.
   Στις συνιστώσες της φτώχειας και στην πλήξη που επιφέρουν πρέπει να αντιταχθεί εκείνη η εσωτερική δύναμη δημιουργικής αντίστασης που διαθέτουμε όλοι. Δεν προτείνω να γίνουμε ξαφνικά ήρωες, ούτε ‘‘υπερασπιστές του Καλού’’ τύπου b-movie. Αρκεί να ανασύρουμε από μέσα μας όλα τα ψυχικά αποθέματα ανθρώπινης ευαισθησίας που μας διακρίνουν. Ώστε να μη φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο να αναρωτιόμαστε πως μπλέξαμε σ’ αυτή την απάνθρωπη ιστορία. Γιατί τότε ο κακός, ο φτωχός και το ''φυτό'' της υπόθεσης θα είμαστε εμείς. Γιατί η πλήξη δε σε κάνει Βαν Νταμ, σε κάνει ''φυτό''. 

1 Από την ταινία του Τζων Γου ''Hard Target''  

   

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ