Μια κάποια κυβέρνηση

''Προτιμάμε άραγε το κενό ως σκοπό μας από την απουσία σκοπού;''

   Παραφράζοντας στα καθ’ ημάς την παραπάνω διερώτηση του Νίτσε, μήπως τελικά προτιμάμε μια οποιαδήποτε κυβέρνηση από την απουσία κυβέρνησης;

   Η σπουδή των μέσων ενημέρωσης να ορκίσουν κυβέρνηση είναι χαρακτηριστική. Συνεπικουρούμενη μάλιστα ως και από προτάσεις ‘‘επιτάχυνσης της διαδικασίας’’ που αντιβαίνουν στα συνταγματικά προβλεπόμενα (βλ. πρόταση Βενιζέλου για παράκαμψη των διερευνητικών εντολών και άμεση σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). Το αρτηριοσκληρωτικό πολιτικό σύστημα, του οποίου η αδράνεια αποτελεί δεύτερη φύση, προωθεί στο όνομα των ασφυκτικών περιθωρίων μια διαδικασία εξπρές, με γνώμονα να δοθεί ως μήνυμα στους ξένους και στις διεθνείς αγορές πως… ‘‘γνώρισμά μας η ταχύτης’’.

   Το ερώτημα είναι αν το να παραστεί ο έλληνας Πρωθυπουργός στην επικείμενη σύσκεψη του eurogroup, αποτελεί τη βασική προτεραιότητα κατ’ επιταγήν της οποίας θα πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση. Αν δηλαδή αυτό που ονομάζεται προγραμματική συνεννόηση και δέσμευση μπορεί να παραβλεφθεί, και να κυριαρχήσει στη θέση του ο πειθαναγκασμός στη χρονική στενότητα και στις έξωθεν πιέσεις. Και τέλος, αν η σοβαρότητα ενός πολιτικού συστήματος κρίνεται μόνον από την ταχύτητα με την οποία συμπτύσσεται σε κυβερνητικό σχήμα, και όχι από το πολιτικό περιεχόμενο που θα προτάξει για να καθορίσει τη χάραξη του κυβερνητικού έργου.

   Δυστυχώς τα μέσα ενημέρωσης και το πολιτικό σύστημα που συσκέπτεται αυτές τις ώρες προωθούν την ιδέα μιας κυβέρνησης οπισθοφυλακής. Ένα αμυντικογενές σχήμα, με θολή και άτονη τη γραμμή επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου παρόλο που οι κυβερνητικοί εταίροι του την επαγγέλθηκαν μετ’ επιτάσεως. Ένα σχήμα με το οποίο θα καθησυχαστεί το εξωτερικό και θα εφησυχάσει το  εσωτερικό. Ένα σχήμα που μόνο κατ’ όνομα θα είναι ‘‘διάσωσης’’. Ένα σχήμα πρό-σχημα διακυβέρνησης. 

   Και δυστυχώς, αυτό το σχήμα τελικά δε θα είναι τίποτε άλλο παρά ένα υβρίδιο ‘‘θερινού τύπου’’, που θα προσφέρει μόνο την ανακούφιση πως ξενοιάσαμε και μ’ αυτές τις τόσο χρονοβόρες εκλογικές… ‘‘παρενέργειες’’. Ένας τροχός, που αν και θα τεθεί ο ίδιος σε κίνηση, ουσιαστικά δε θα κινεί τίποτε. Ένας τροχός εκτός τροχιάς.