Ο ευτυχισμένος άνθρωπος


Ο Γκρέγκορ Σάμσα, μέχρι πρότινος άνθρωπος με τα όλα του, ξύπνησε ένα πρωινό, μετά από πολλές ανήσυχες μέρες, μεταμορφωμένος σε ανθρώπινο τύπο.
   Ο τύπος του ανθρώπου στον οποίο είχε μεταμορφωθεί, ήταν αυτός στον οποίο όλοι θ’ απευθύνονταν εφεξής μέσω δημοσκοπήσεων, δελτίων ειδήσεων, editorial εφημερίδων και κομματικών στρατηγικών.
   Ήταν ένας νέος τύπος ανθρώπου –ωραίος τύπος: τύπος κι υπογραμμός· περιζήτητος–, που αρεσκόταν να είναι συμπαθής: σα τάξη των νοικοκυραίων, φιλήσυχος: σα κατεσταλμένη απεργία, μετριοπαθής: σα Κέντρο, σαμαρείτης: καλός σα βία που καταδικάζεται απ’ όπου κι αν προέρχεται, κοινωνικός: σαν αυτοματισμός, διαλεκτικός: σα θεωρία των άκρων, διαλλακτικός: σα κυβερνητικός συνασπισμός, ταχτικός: σα δημόσια τάξη, ευαίσθητος: σα παραχαϊδεμένο μούτρο τρομοκράτη, ισορροπημένος: σα πολιτική ευστάθεια, μετρημένος: σα κατώτατος μισθός, ώριμος: σα κοινωνία έτοιμη για ολοκληρωτικές τομές και αλλαγές, υπάκουος: σα σώμα κοινωνίας που πειθαρχεί στο επίσημο Δόγμα, και όμορφος: σα μωρό(ς) που κοιμάται.
   Όμως, σ’ αυτή τη νέα του ζωή ως ανθρώπινος τύπος, αυτός που μέχρι πρότινος ήταν ο Γκρέγκορ Σάμσα και πλέον δεν ήταν παρά ένα ομοιογενές άθροισμα ανθρώπων: ένα [Sum]σα, είχε γίνει τόσο δυσκίνητος –αφού δεν είναι δα και λίγο να επωμίζεσαι για ν’ αντιπροσωπεύσεις έναν τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που συνιστούν το δίχως άλλο ένα βάρος ασήκωτο– που εν τέλει καθηλώθηκε…

   Καθηλωμένος έκτοτε βολικά κι αδιαμαρτύρητα στο στασίδι του, αυτός ο τύπος ανθρώπου, απλά περιμένει. Και περιμένει. Και περιμένει πειθήνια και στωικά.
Ώσπου να ’ρθεί η στιγμή της τελευταίας, και οριστικής, μεταμόρφωσής του.
Ώσπου από ανθρώπινος τύπος, ν’ αποκτήσει και πάλι υπόσταση.
Μόνο που η νέα του υπόσταση δε θα θυμίζει πια σε τίποτα τον όποιο κακομοίρη Γκρέγκορ Σάμσα.
Γιατί θα έχει μεταμορφωθεί σε ευτυχισμένο άνθρωπο.
Και η τρομακτική του ευτυχία θα συνίσταται στην απόλυτη αποδοχή.
Της αναπότρεπτης, αναπόδραστης, κι αναπόφευκτης προοπτικής του:
Της δυστυχίας του. 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μας έλειψες πολύ και έλεγα δε θα ξαναγράψεις. Όμως, τελευταία φεύγει η ελπίδα και ο Γκρέγκορ Σάμσα.

Ανώνυμος είπε...

Το να νοιώθει η κατσαρίδα μια χαρά,είναι φυσιολογικό. Τα δράμα είναι ότι νοιώθουμε και οι σημερινοί Γκρέγκορ Σάσα μια χαρά γιατί μας είπανε ότι είναι αναγκαίο να μεταμορφωθούμε σε κατσαρίδες για επιβιώσουμε ( Ως γνωστόν οι κατσαρίδες είναι το μόνο ον που θα επιβιώσει ακόμη και μετά από έναν πυρηνικό όλεθρο)

Ανώνυμος είπε...

"Ο ευτυχισμένος άνθρωπος" καθώς σιγοτραγουδούσε την "Ωδή στον CFBDSIR2149" μπήκε στο "Τμήμα σκατών (Shit department)". O υπάλληλος του είπε "Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού" και αυτός αμίλητος του έδωσε "Τον κόκκινο και μπλε" "Φάκελο Παπαχρήστου". Ρίχνοντας μια ματιά στο γραφείο είδε παντού γραμμένο το όνομα Stora E., και αναρωτήθηκε "Who the fuck is Stora E.?". Βγαίνοντας πέρασε από ένα παλιό μαγαζί με επιγραφή "Τα μοδιστράκια", άδειο με μια τεράστια ταμπέλα "Πωλείται το παρόν". Περπατώντας μόνος του, αναρωτήθηκε "Τι είναι στην πραγματικότητα αυτή η δημοκρατία, και γιατί δε βρίσκει παρά ανίκανους και ανέντιμους υπερασπιστές" και πείστηκε πως αυτή η "Μια κάποια κυβέρνηση" και οι πολλές "Συσκέψεις" έχουν ως στόχο "Την εθνική μας τσάρκα στα άνθη του κακού". Το βράδυ, αφού διάβασε ένα "Ελληνικό Νουάρ", με πρωταγονιστες κάποιους "Έμπειρους πολιτικούς δήμιους" πρσπάθησε να θυμηθεί "Τα χάιλ-lights της ημέρας". "Κύριε ντεσπερέισον![τρις]"

Μας έλειψες...