Το κομπρεσέρ σού σπάει την ταφόπλακα (vol. ΙΙ)

Αν κάποιος θέλει να συνεχίσει να διαβάζει την ιστορία αυτή σαν μια απλή αστυνομική ιστορία, παραμένει δική του υπόθεση.

(κατάφωρα 'πειραγμένο' τσιτάτο)

Στοιχειώδες Νο 1:

Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται μπρος σ’ ένα παράδοξο συμβάν –(αντιγράφω από λεξικό Τριανταφυλλίδη) το παράδοξο: αυτό που περιέχει αντίφαση, που συγκρούεται με τη λογική, το απροσδόκητο, το παράξενο–, αυτοαναιρείται: σπεύδει να διαψεύσει τις ίδιες του τις αισθήσεις· «μήπως τρελάθηκα;», αναρωτιέται ο θεατής ενός παράδοξου μη πιστεύοντας στα μάτια του, και τσιμπά με φούρια το πετσί του για να διαπιστώσει αν ονειρεύεται· τα φαινόμενα άλλωστε, ως γνωστόν, απατούν.

(Εξίσου) Στοιχειώδες Νο 2:

Αλλά, αν αυτός ο άνθρωπος τυχαίνει να είναι επαγγελματίας ντέντεκτιβ (περίπτωση Μπάτσικα), του είδους που συγκαταλέγεται υπερηφάνως στους ακραιφνείς ορθολογιστές, με modus vivendi ένα μότο 69 απόλυτων χαρακτήρων: «η έκτη αίσθηση είναι ψευδαίσθηση· δε ζει τίποτε στη γη που να διαφεύγει κι απ’ τις πέντε», τότε παράδοξο –με την έννοια που το συνέλαβε και το καθόρισε ο Τριανταφυλλίδης– δεν υφίσταται. Γιατί σε περίπτωση που υφίσταται, ο προσωπικός κώδικας δεοντολογίας του Μπάτσικα (που αν και τραχύ κουμάσι, ποτέ δε βρέθηκε κανείς απ’ το σινάφι να του κολλήσει τη ρετσινιά του πιστολά) επιτάσσει να παραδώσει σούμπιτο το 38άρι ρεβόλβερ της εσωτερικής δερμάτινης θήκης που του πιέζει τα παΐδια (τύπου Smith/μοντέλο 686 plus: 4ιντσης κάννης, διπλής ενεργείας, βαρέας χρήσης, φονικά αξιόπιστο), στο πλησιέστερο μπατσάδικο· κι αυτό επειδή κατά τον Μπάτσικα, η μόνη περίπτωση να ευσταθεί παράδοξο, είναι αυτή όπου η λωλαμάρα μπούκωσε απ’ άκρη σ’ άκρη το ξεροκέφαλό του, οπότε μάγκα μου καθόλου δεν εγγυάται ότι δε θ’ αρχίσει να ξεπαστρεύει αθώα προβατάκια σα τον συφοριασμένο Αίαντα της Τροίας, προτού καταλήξει, άδοξα κι ελόγου του, να φυτέψει και τις εφτά σφαίρες διαμετρήματος .357 Magnum στα, προσώρας τετράγωνα, μυαλά του (-και πού ’σαι Τριανταφυλλίδη: άμα προφτάσει να φυτέψει και τις εφτά, τότε αυτό θα πει παράδοξο…).

Απλά μαθηματικά:

Διάγραμμα Venn

Εκ της τομής [∩] δύο εξίσου στοιχειωδών δεδομένων, προκύπτει τρίτο στοιχειώδες δεδομένο που αποτελεί τη σύνθεσή τους (κοινός τόπος/συνιστάμενο στοιχείο).

Αρά, αλγεβρικά η ανωτέρω πρόταση μεταφράζεται ως εξής (βλ. και διάγραμμα Venn): 

{στοιχειώδες Νο 1} + {στοιχειώδες Νο 2} = {πεδίο σύμπτωσης: στοιχειώδες Νο 3}

Στοιχειώδες, λοιπόν, Νο 3:

Ο ντεντέκτιβ Μπάτσικας είναι ο ίδιος ένα παράδοξο ανθρώπινο ον...

*

   Γνώρισα τον Μπάτσικα –πάει στα χαζά μια δεκαετία– όταν η μουτσούνα του ήταν ακόμα αμούστακη κι ο Παναθηναϊκός έπαιζε για 85καί λεπτά τσούκου-τσούκου-ball, μέχρι να τον λυτρώσει ένας 30-φεύγα ηρωικός Ελληνοπολωνός στο παρά 1΄ (Άι-Βαζέχα). Δεξιοτέχνης στην παρακολούθηση της συμπεριφοράς του υποκόσμου μέσω ενός –πολύ ιδιόρρυθμου· πολύ ‘αμερικάνικου’ στυλ– ξεσκαρταρίσματος δημοσιευμένων αγγελιών, ήρθε φορτσάτος και μ’ ενημέρωσε –αρχισυντάκτης εγώ τότε– ότι κάτι περίεργοι, δολοφονικοί τύποι –μαφιόζοι, παρακρατικοί, σαδιστές εξωγήινοι ανωμαλάρες ή κάτι τέτοιο–, χρησιμοποιούσαν τη στήλη αγγελιών μας ως δίαυλο επικοινωνίας· ξέρεις: κωδικές ονομασίες τύπου ‘Περσεφόνη-Περσεφόνοι’, όπλα που βγαίναν στο σφυρί με φερετζέ «πωλούνται γίδια», αλισβερίσια συγκαλυμμένα πίσω από τα «κύριος ζητεί κυρία», γιάφκες, μπαρουταποθήκες και χαβούζες-κέρατα να πλασάρονται σαν «ενοικιάζεται επαγγελματική στέγη», χασαπομάχαιρα σε καλάθια Κοκκινοσκουφίτσας, μπλε οπλοπολυβόλα μασκαρεμένα σε στρουμφάκια, Χιούι-Λιούι-Ντιούι οι κεφαλές του οργανωμένου εγκλήματος, οι τεσσαράκοντα παρθένες λόχος αδίστακτων παλουκωτών του κόμη-Δράκουλα– τέτοια που λες ναπολιτάνικα καμορανέζικα· άγρια πράματα: ήμασταν λέει το ‘λούκι’ σα να λέμε, απ’ όπου τα κωλόπαιδα αυτά διευθετούσαν τις σκατοδουλειές τους, μ’ αντί να λεν τα σκατά σκατά –φτου κακά– λέγαν ας πούμε «κουφέτα» ή «ρύζια» ή ξέρω γω «Ησαΐα χόρευε κι εν υψίστοις ωσαννά»…

   Ακούγοντας τον να πλέκει και να ξεμπλέκει μπρος μου ένα απίστευτο μαλλιοκούβαρο, όπου ο τάδε μπάσταρδος συνεννοούταν με τον άλλο μπάσταρδο ως «σοβαρός κύριος» ο ένας και «πολύ εμφανίσιμη χήρα άνευ τέκνων» ο άλλος, τον αποπήρα ειρωνικά-ειρωνικότατα για να ξεμπερδεύω μια ώρα αρχύτερα: «Δηλαδή απλά μου λες πως άλλα λεν τα γράμματα κι άλλα λεν τα πράματα», κι αυτός –πολιτικοποιημένος το καθίκι–: «Άμα μου χρησιμοποιείς το σλογκανάκι πού ’λεγε η κουφάλα ο Καραμανλής, ούτε να σε χέσω…»· κάπου κει λοιπόν κατάλαβα, δια της υπερφυσικής να πούμε εμπλοκής του ‘εθνάρχου’, ότι ο μισότρελος αυτός τύπος πού ’χω μπροστά μου, και μου πρήζει τα παπάρια με γκανγκστεράκους που αλληλογραφούνε υπογράφοντας «κυρία Βερο‘νίκη’», αξίζει κάτι παραπάνω από ’να τρύπιο τάλαρο που εξαρχής τον υπολόγιζα. Τέλος πάντων, κρατήσαμε επαφή (στενός κορσές ο δικός σου μα καλοπληρωτής: πληροφορία με τ’ αζημίωτο συν έξτρα αν τού ’χα κάνα φρέσκο νέο από Παναθηναϊκό μεριά· πωρωμένος βάζελος: μέχρι και μάνα πούλαγε για να χαρεί πρωτάθλημα), ώσπου μια μέρα με πληροφορεί με ύφος δικαιωμένο να πούμε κι ‘εγώ στά ’λεγα μαλάκα’, ότι σε μια ματωβαμμένη συμπλοκή που έκανε λόγο ένα κάποιο ρεπορτάζ του τότε, εκκαθαρίστηκαν λέει μεταξύ τους οι «κυρίες» και οι «κύριοι» της στήλης συνοικεσίων· φαγωθήκανε που λες νονοί και βαφτιστήρια: δε βαριέσαι, ν’ αραιώνουμε [γέλια]… Τελικώς μη στα πολυλογώ, άκρη δεν έβγαλα: οι μπάτσοι μου ξανάπανε τα ίδια ακριβώς που μού ’χαν πει όταν πρωτοπήρα κάτι δικούς μου στην Ασφάλεια, να ελέγξω ρ’ αδερφέ, τί σόι φρούτο είναι αυτός ο ντέντεκτιβ, τί καπνό φουμάρει: «ου μπλέξεις μαζί του», «πολύ ανορθόδοξος», «πολύ παράδοξος τύπος», «εντελώς ‘καγκεμπίτης’ το παλικάρι»– βέβαια εδώ που τα λέμε κανείς τους δεν είπε «μπούφος» ή «στούρνος» ή «σκάρτος», έστω «μαλάκας» ρε συ, για ντέντεκτιβ μιλάμε άλλωστε, οι εννιά στους δέκα από δαύτους μαλακοφέρνουν [γέλια, πάλι]: ε τί διάολο είσαι τελικά ρε Μπάτσικα;..

   Καταλαβαίνεις φίλε μου λοιπόν την έκπληξή μου όταν μου τηλεφώνησε σήμερα το πρωί:

« Μπάτσικας εδώ, θέλω να σου μιλήσω… »

« … »

« Μπάτσικας σου λέω ρε, μ’ ακούς; »

« Ο βάζελος; »

« Ο ντέντεκτιβ ρε καριόλη, έρχομαι από κει… ».

 - Το κέρατό μου, πολύ παράδοξος μαλάκας βάζελος αυτός ο Μπάτσικας (είπε ο δημοσιογράφος που στην πιάτσα είναι γνωστός ως 'κλώνος του Τράγκα'– παράσημο για τον ίδιο…).

σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι

στον Βαγγέλη