Τμήμα Σκατών (Shit Department)

Στο Τμήμα Σκατών (Shit Department), στη διασταύρωση των οδών Φαντασίας και Πραγματικότητας –εκεί όπου η φαντασία επινοεί την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε φαντασία, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, την ώρα της Σταχτοπούτας, ο Άλεξ, δεινός σκακιστής της παγκόσμιας σκακιέρας, επανέλαβε τον εξής απλό συλλογισμό: «Γέμισε το κεφάλι τους με σκατά, κι ύστερα στείλε κάποιον που σα Θεία Πρόνοια προσφέρεται να τα καθαρίσει. Θα του χρωστούν ευγνωμοσύνη». Ύστερα άρχισε να φτύνει διαταγές:

-«Χρειάζομαι έναν τελείως αποτυχημένο σκηνοθέτη, τον χειρότερο όλων των εποχών, έναν ‘‘Εντ Γουντ’’, ένα ατάλαντο ψώνιο ανίκανο ως και για b-movies, έναν κομπογιαννίτη που έχει τόση σχέση με το σινεμά όση κι η Πάρις Χίλτον με το τραγούδι, έναν Αμερικανο-Ισραηλινό που να δηλώνει ως κύρια ασχολία του –πες– κτηματομεσίτης»--

-«Άλεξ, αυτό είναι τρέλα. Μήπως γνωρίζεις ήδη έναν τέτοιο τύπο;», διέκοψε κάποιος.

-«Αν δεν υπάρχει, ας τον εφεύρουμε», ελίχθηκε ο Άλεξ και συνέχισε: «Θα ονομάζεται Σαμ, απ’ τ’ όνομα του ‘‘θείου’’ του, και θα γυρίσει ένα σκατοφίλμ στα πορνοστούντιο της Καλιφόρνια. Μετά θα δώσει συνεντεύξεις, πολλές συνεντεύξεις αλλά μόνο τηλεφωνικώς, και στην ερώτηση για τη χρηματοδότηση της ταινίας θα απαντά ‘‘Εβραίοι χορηγοί’’. Με το που πατώσει η προβολή, θα ανεβάσει ένα 15λεπτο απόσπασμα στο youtube, με αραβικούς υπότιτλους. Στην ταινία θα βγάλει τον Μωάμεθ μπάσταρδο, ερωτύλο, ομοφυλόφιλο, παιδόφιλο, κλέφτη, διαολεμένα ανήθικο, σα hard-core πρωταγωνιστή στα Σόδομα, και τους οπαδούς του να λεηλατούν και να καίνε σπίτια Αιγύπτιων Κοπτών. Και θα την πει: Η αθωότητα των μουσουλμάνων…»

-«Ύστερα;», αναρωτήθηκε κάποιος.

-«Ύστερα, θα σκοτωθεί ένας πρέσβης στο αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη», απάντησε ο Άλεξ κοινότοπα. «Και ίσως μερικοί ακόμη διπλωματικοί υπάλληλοι.»

-«Και πότε όλα αυτά;», ρώτησε κάποιος που έδειχνε να μπαίνει στο νόημα.

-«Μα πότε καλύτερα;», δήθεν διερωτήθηκε ο Άλεξ και εξήλθε του γραφείου του Τμήματος Σκατών, σα ξωτικό, σα μάγος, σαν ένας βρυκόλακας προς άγρα αιμοφόρων αγγείων, σαν ικανότατος υπάλληλος που σχολάει απ’ τη δουλειά του…

   Την μεθεπόμενη μέρα της επίθεσης (11^η Σεπτεμβρίου) κατά του αμερικανικού προξενείου που προκάλεσε το θάνατο του αμερικανού πρεσβευτή και τριών διπλωματικών υπαλλήλων, η ελληνική εφημερίδα Το Βήμα ανέφερε σε δημοσίευμά της:

   Το βράδυ της Τρίτης, πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από το αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη, φωνάζοντας συνθήματα κατά της ταινίας για τον Μωάμεθ και της Ουάσινγκτον. Κάποια στιγμή, ακούστηκαν πυροβολισμοί που προκάλεσαν στους συγκεντρωμένους την εντύπωση ότι το προσωπικό ασφαλείας του προξενείου τους πυροβολούσε. Λίγο αργότερα ξεκίνησε η «έφοδος» των συγκεντρωμένων, με χειροβομβίδες και πολυβόλα στο προξενείο. Μετά από κάποια λεπτά, εμφανίστηκαν και οι φλόγες. Ενδιάμεσα, και μετά τα πρώτα στάδια κλιμάκωσης του περιστατικού, περίπου 30 Αμερικανοί που βρίσκονταν στο προξενείο, έφυγαν με οχήματα προς ασφαλέστερες τοποθεσίες γνωρίζοντας μόνο ότι ένας διπλωματικός υπάλληλος είχε χάσει τη ζωή του και ο πρέσβης Στίβενς αγνοείτο. Εν τω μεταξύ, το σώμα του 52χρονου πρέσβη βρέθηκε από Λίβυους και παραδόθηκε, χωρίς να έχει αναγνωριστεί, σε κοντινό νοσοκομείο. Αυτό το σημείο, το πως δηλαδή κατέληξε η σορός του Στίβενς από το προξενείο στο νοσοκομείο, εγείρει τα περισσότερα ερωτηματικά. Στις ΗΠΑ ο συνδυασμός των θολών σημείων με τη συγκυρία της επίθεσης –ανήμερα της επετείου της 11^ης Σεπτεμβρίου– αρκεί για να εγείρει ερωτηματικά για το εάν επρόκειτο για οργανωμένη επίθεση: «Ήταν αυθόρμητη πράξη βίας, ήταν κεφαλαιοποίηση της ευκαιρίας που παρουσίασε η διαμαρτυρία ή ήταν ξεχωριστό από την Αλ Κάιντα;», αναρωτήθηκε ο βουλευτής των Δημοκρατικών Άνταμ Σιφ. Δεν έλειψαν και οι εκτιμήσεις που εκφράστηκαν με μεγαλύτερη βεβαιότητα: ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Μάικ Ρότζερς, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής πληροφοριών, υποστήριξε πως «η επίθεση φαίνεται να ήταν καλά σχεδιασμένη και οργανωμένη, με τους επιτιθέμενους να κάνουν κινήσεις που έμοιαζαν με στρατιωτικούς ελιγμούς».

   Ο Άλεξ, στο Τμήμα Σκατών (Shit Department), στη διασταύρωση των οδών Φαντασίας και Πραγματικότητας –εκεί όπου η φαντασία επινοεί την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε φαντασία, όπου λέγεται πως κρύβεται το σκουλήκι που έχει δηλητηριάσει το Μεγάλο Μήλο, έκοψε τη σελίδα με το δημοσίευμα και την κόλλησε με μια πινέζα σ’ έναν τοίχο του γραφείου του. Ύστερα την ξέχασε.

   Τις επόμενες μέρες δύο καταδρομικά του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ αγκυροβόλησαν στις ακτές της Λιβύης, με αποστολή να καθαρίσουν σαν καλή Θεία Πρόνοια.

   Αρκετά χρόνια αργότερα, άσημος αναλυτής έγραφε σ’ ένα βιβλίο του για την Αραβική επανάσταση: «Ήταν ίσως η αναγκαία πρόφαση ώστε να βάλουν μπρος ένα αντιπραξικόπημα, επιμελώς προγραμματισμένο. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις μέχρι σε ποιο βαθμό είχε αναμιχθεί κάποια υπηρεσία Intelligence».

   Αλλά ο Άλεξ ήταν πολύ απασχολημένος στο ‘‘σκάκι’’ του για να δώσει την παραμικρή σημασία…       

Απαραίτητη σημείωση: Το μόνο αντικειμενικά αληθινό στο παραπάνω κείμενο είναι το δημοσίευμα του Βήματος, το οποίο και αναπαράγεται αυτούσιο. Όλα τα υπόλοιπα –ο Άλεξ, το «Τμήμα Σκατών» και η εκεί συνομιλία, ο άσημος αναλυτής και η κρίση του– είναι ολότελα φανταστικά αποκυήματα και αυτονοήτως δε φέρουν κανένα ‘‘έρεισμα πραγματικότητας’’. Προς επίρρωσιν της παραπάνω δήλωσης, αρκεί να αναφερθεί πως έχουν δανειστεί από το μυθιστόρημα του Π. Ι. Τάιμπο ΙΙ Με τέσσερα χέρια. Στο παρόν κείμενο απλά επαναχρησιμοποιούνται με απώτερο σκοπό να το καταστήσουν ‘‘εύπεπτο’’.