Η συνεπής παρέα

   Η όψιμη παρέα κάθεται γύρω από ένα τραπέζι σκυθρωπή και άκρως προβληματισμένη. Η έλευση μιας άλλης αντροπαρέας, αν και αναμενόμενη, είναι ο λόγος που η όψιμη παρέα πρωτίστως ανησυχεί, και δευτερευόντως χαμηλώνει εντυπωσιακά τους, μέχρι και προ ολίγου, αισιόδοξους τόνους της.

   Τα λευκά κολάρα της δεύτερης αντροπαρέας κατέφτασαν για την καθιερωμένη βίζιτα. Δείχνουν την ενόχλησή τους λόγω των καθυστερήσεων που ανέβαλε δις το ταξίδι τους και, ως είθισται, είναι επιτετραμμένοι απ’ τα big bosses τους να επιθεωρήσουν το εύρος της αρετής που υπερθεματίζουν και καθαγιάζουν περισσότερο απ’ όλες: τη συνέπεια.

   Η συνέπεια, όχι ως προαπαιτούμενο των ''ενάρετων'' μα ως έννοια, είναι εξ ορισμού υποκειμενική και όχι de facto θετική. Για παράδειγμα η συνέπεια σε μία διαδρομή που αποδεδειγμένα οδηγεί στο γκρεμό θα έχει ως αποτέλεσμα ένα πτώμα. Ίσως ένα συνεπέστατο πτώμα, μα οπωσδήποτε ένα πτώμα.

   Άλλωστε και η όψιμη παρέα όψιμα επαγγέλθηκε πως η ''αρετή'' της συνέπειας είναι καταστροφική όταν ταυτίζεται με την προσκόλληση σε μια αποτυχημένη πολιτική.

   Γιατί λοιπόν η όψιμη παρέα ενώ μέχρι πρότινος συνομολογούσε στην αναγκαιότητα μιας ‘‘ασυνέπειας’’ απέναντι σε αντικοινωνικές πολιτικές, αυτή την ώρα αποφασίζει να φανεί συνεπής;     

   Η όψιμη παρέα της εγχώριας κυβερνητικής Τρόικας αποφάσισε να υλοποιήσει ταχύτατα ένα σύνολο δεσμεύσεων που άπτονται της εφαρμογής των συμφωνηθέντων και κατόπιν να ζητήσει ή να διαπραγματευθεί αλλαγές στη σύμβασή τους.

   Είναι προφανές ότι το πλάνο μιας άμεσης αναθεώρησης του Μνημονίου αποσύρεται από τις οθόνες. Με το επιχείρημα μάλιστα ότι η διαπραγματευτική δυνατότητα της νέας κυβέρνησης θα καταστεί ισχυρότερη αν νωρίτερα έχει να επιδείξει ένα θετικό δείγμα γραφής. Τούτο αυτομάτως συνιστά, παρά τις περί του αντιθέτου καλλιεργούμενες ελπίδες, υπαναχώρηση (αν όχι και ηττοπάθεια).

   Ο δρόμος για τις αλλαγές στο Μνημόνιο δεν ανοίγει με την συνεπή υλοποίηση των διατάξεών του. Ούτε η θέση της κυβέρνησης ενδυναμώνεται διαπραγματευτικά αν τηρήσει στο έπακρο όλες τις δεσμεύσεις της. Η επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής αλλά και οι ουσιαστικές αλλαγές στο μείγμα των πολιτικών που απαιτεί η σύμβαση, αν χάσουν την επικαιρότητα και την επιτακτικότητα του αιτήματός τους θα αποδυναμώνονται ολοένα και περισσότερο εφεξής ώσπου να καταστούν σταδιακά ανεδαφικότητες.

   Η όψιμη παρέα προσεταιρίζεται εξαρχής τις ιδεοληψίες της παρέας του κυρίου Τόμσεν. Κι εξαγγέλλει την ανεπιφύλακτη προσχώρηση στο δόγμα της συνέπειας απέναντι στην Τρόικα και στους δανειστές.

Δε γνωρίζω αν θα καρποφορήσει τελικά η στρατηγική της συνέπειας.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η συνέπεια απέναντι στην επιλογή της αυτοχειρίας ουδόλως καταξιώνει τους αυτόχειρες.

Και τούτο γιατί εξ αντιθέτου ορίζεται σαν ασυνέπεια απέναντι στην επιλογή για ζωή.

Και αν η όψιμη παρέα επιλέξει ένα αυτομαστίγωμα μέχρι θανάτου για να πείσει ως προς τη συνέπεια της χώρας, τότε, μάλλον, αυτή της η συνέπεια θα έχει ως συνέπεια να χρειαστεί η περίφημη ‘‘εθνική διαπραγμάτευση’’ όχι φερέλπιδες ‘‘Μεσσίες’’, μα ιατροδικαστή και νεκροθάφτες...