Futurama: Πωλείται το παρόν

   Αν η πολιτική ήταν ταινία θα άνηκε στην κατηγορία «φουτουριστικές». Κι αυτό γιατί έχει την ψυχωτική εμμονή να περιγραφεί πως θα είναι το μέλλον. Η πολιτική που παράγεται στην Ελλάδα βρίθει μιας ακατάσχετης μελλοντολογίας: μελλοντολογικές εικασίες για το πότε θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, πότε θα βγούμε στις αγορές, πότε θα επιτευχθεί ανάπτυξη και πότε θα σταθεροποιηθεί η οικονομία. Η πολιτική στην Ελλάδα σκηνοθετεί μια κόπια του μέλλοντος και μας προσκαλεί, σαν άλλο Hollywood, να «ζήσουμε την εμπειρία του» μέσα από τις πολιτικές εξαγγελίες που το παρουσιάζουν. Οι πολιτικές εξαγγελίες είναι τα trailer του super-μέλλοντος: η γκλαμουράτη προπαγάνδα του.

   Το θέμα με τις φουτουριστικές ταινίες είναι ότι όλες τους καταντούν θρίλερ. Στην αρχή τους το μακρινό μέλλον παρουσιάζεται καινοτομικό, εφετζίδικο, speed-άτο, ντιζαϊνάτο. Ώσπου ξαφνικά όλα αυτά τα στοιχεία που το συναποτελούν γίνονται επιθετικά και άκρως εχθρικά προς τη ζωή. Οι φουτουριστικές ταινίες στον πυρήνα τους δεν περιγράφουν μια ουτοπία, μα μια δυστοπία.

   Ευθέως ανάλογα και στην πολιτική. Μπορεί οι εξαγγελίες να λειτουργούν σα σύντομα σποτάκια ενός καλύτερου μέλλοντος, ωστόσο, η ζωή του μέλλοντος που προπαγανδίζουν –και ειδικότερα η ζωή στο άμεσο μέλλον– προμηνύεται μάλλον επικίνδυνη για όλους μας.

   Η πολιτική παραβλέπει σκόπιμα μια βασική προϋπόθεση: Για να μιλήσεις για τη ζωή του αύριο, πρέπει να λάβεις οπωσδήποτε υπόψη σου τις αλήθειες του σήμερα. Να δεις την αλήθεια του παρόντος. Και η αλήθεια του παρόντος, όσο κι αν θέλουν να τη διαστρεβλώνουν, να την υποτιμούν επίτηδες ή να κάνουν πως δεν την βλέπουν οι πολιτικοί, είναι πικρή και συμπυκνώνεται σε μια λέξη: "Πωλείται". Πωλείται το παρόν σε τιμές φτήνιας. Έχει βγει στο σφυρί. Παρακαλά για μια δουλειά, για ένα μεροκάματο. Πωλείται το παρόν για λίγα δανεικά, για ληξιπρόθεσμα χρέη, για λίγα χρήματα. Πωλείται το παρόν και η τιμή του μα σε ευρώ μα σε δραχμές είναι η ίδια: πενταροδεκάρες.

   Οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι θα οικοδομήσουν το μέλλον. Το ''οικόπεδο'' του παρόντος όμως μπορεί μέχρι τότε να μην υπάρχει καν. Και τότε όλοι μας θα μείνουμε με τα ποπ-κορν στο χέρι περιμένοντας να δούμε μια ταινία που δε βρήκε ούτε αίθουσα ούτε θεατές…