Οι έμπειροι δήμιοι

Παρανοϊκός είναι ο πολίτης αυτής της χώρας που έχει οξυμένη κοινωνική αντίληψη και άφθονη κοινή λογική.¹

   Ένα από τα βασικά πυρά που εκτοξεύουν οι κυριακάτικες εφημερίδες του κατεστημένου στον ‘‘ιερό πόλεμο’’ που έχουν κηρύξει απέναντι στον Σύριζα είναι η απειρία των στελεχών του. Όπως το θέτουν μάλιστα, μια ενδεχόμενη κυβέρνηση με βασικό κορμό τον Σύριζα θα είναι μια ‘‘εξόχως άπειρη και αστοιχείωτη κυβέρνηση που θα κληθεί να διοικήσει τη χώρα στην πιο δύσκολη στιγμή της’’. Το ρεζουμέ που παρατίθεται εντός εισαγωγικών, κρίνοντας απ’ τον υψηλό βαθμό αναπαραγωγής του, αφενός ευελπιστεί να λειτουργήσει ως φόβητρο και ως ‘‘σκιάχτρο’’ στη συνείδηση του ψηφοφόρου, και αφετέρου, κι αυτό είναι η πιο σημαντική διαπίστωση, ενισχύει ύπουλα μια από τις πιο στρεβλές και άδικες ελληνικές αντιλήψεις: Την αντίληψη που υπερασπίζεται την εμπειρία ως πανάκεια σε όλα τα προβλήματα, την αντίληψη που αξιολογεί την εμπειρία ως ανώτατο εφόδιο.
   Μία γρήγορη ματιά σε όλες τις προκηρύξεις θέσεων του Δημοσίου, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς την υψηλή μοριοδότηση της εμπειρίας, που συχνά επισκιάζει την κατοχή πτυχίων, την επάρκεια ξένων γλωσσών, τη γνώση Η/Υ. Στην Ελλάδα η λέξη ‘‘εμπειρία’’ είναι συνώνυμη ενός αυταπόδεικτου βαθμού ικανότητας.
   Στην επαγγελματική πιάτσα δε, η εμπειρία βαφτίζεται με τον εξευγενισμένο όρο ‘‘προϋπηρεσία’’. Χρήσιμη πατέντα ώστε να αποφεύγεις τους αρχάριους, τα ‘‘τσικό’’. Το λογικό παράδοξο που προκύπτει είναι ότι ένας που έκατσε σε μια δουλειά για ένα χρόνο είναι αυτομάτως και καλύτερος για την εν λόγω δουλειά. Πιο ‘‘ψημένος’’ ναι, καλύτερος όμως από πού κι ως που;
   Μιας και το ’φερε ο λόγος στα τσικό ας δούμε και το διαχρονικό παράδειγμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ως γνωστόν, στο βωμό της εμπειρίας θυσιάζονται τα νέα ταλέντα. Κάθε προπονητής στην Ελλάδα αξιοποιεί τα γερασμένα μα έμπειρα πόδια χωρίς να δίνει χρόνο κι αξία στο νέο ποδοσφαιριστή.
   Δεν τα χω βάλει με την εμπειρία ως έννοια, για της οποίας τη χρησιμότητα και το ειδικό βάρος ουδεμία αντίρρηση. Αυτό που αποτελεί όμως προσβολή της κοινής λογικής είναι ότι αν έχεις διατελέσει χρόνια σε μια θέση, δεν αξιολογείσαι με βάση το έργο που παρήγαγες, αλλά ελέω εμπειρίας προκρίνεσαι ως ικανός. Αυτό που αποτελεί προσβολή στην κοινή λογική είναι ότι ο Γιακουμάτος, ο Χατζηδάκης κι ο Παυλόπουλος είναι καταλληλότεροι για υπουργοί μόνο και μόνο επειδή χρημάτισαν σε κυβερνητικές θέσεις, ασχέτως του τρόπου άσκησης των καθηκόντων τους. Και τελικά αυτό που αποτελεί προσβολή στην κοινή λογική είναι η απέραντη υποκρισία των εφημερίδων. Γιατί όταν παντελώς άπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εντάσσονταν στο κυβερνητικό σχήμα το ονόμαζαν ‘‘ανανέωση’’.
   Η Μαριλίζα, η Μπιρμίλη και ο Γερουλάνος ήταν ‘‘ανανέωση’’- ο Δραγασάκης και ο Παπαδημούλης είναι… ‘‘απειρία’’.    
  Όλοι μας έχουμε υποστεί μια βίαιη καρατόμηση των ζωών μας από αρκετούς έμπειρους ‘‘δήμιους’’ των τελευταίων χρόνων.
  Το ζητούμενο με τους δήμιους είναι να τους ξεφορτώνεσαι και όχι να επικαλείσαι το έμπειρο χέρι τους…

 ¹Η φράση ανήκει στον Π.Ι. Τάιμπο ΙΙ, μεξικανό συγγραφέα.